Ik ben nog elke dag druk met het verhaal over mijn schoonmoeder Hanna
voor het project.
De schijfcoach was tevreden, alleen miste hij de essentiële vraag ‘Wat kan ik
van u leren?’ in mijn verhaal. Ik ontkwam er niet aan een koppeling te maken met het heden, waardoor de nodige anekdotes moesten sneuvelen.
Alsof ik nog niet druk genoeg was kreeg ik ook nog te horen dat zonder
beeldmateriaal het verhaal niet in het boek zou komen. Ik benaderde verschillende fotografen, maar niemand kon me helpen. Net toen ik de hoop had opgegeven kreeg
ik een positieve reactie van fotograaf Arend-Jan Loozeman uit Olst.
Vandaag is er een fotoshoot gemaakt bij Hanna thuis. Wat was het
leuk! Eerst was het wel spannend toen er binnen grote lampen werden opgebouwd en
er pal voor Hanna’s neus een camera op een statief werd geplaatst. Maar Hanna ontspande
toen we het fotoalbum dat we hadden gebruikt voor het interview opnieuw bekeken.
Daarna zijn er buiten nog de nodige foto’s gemaakt van ons, maar ook van
verschillende attributen van de boerderij van vroeger. Hanna pakte me vast. Ze vond het geweldig allemaal.
Vanavond kreeg ik de foto’s al binnen via de mail. Mijn taak is te
selecteren wat ik bruikbaar acht. Ze zijn prachtig.
Tot de deadline op 6 oktober houdt dit verhaal me zeker nog in zijn greep, want
de gefotografeerde attributen moeten ook een rol krijgen in het verhaal. Maar
dat komt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten