Pagina's

vrijdag 5 januari 2018

Annie M.G. Schmidt

Wat zou ik graag schrijven als Annie M.G. Schmidt
Zij is mijn grootste favoriet
Maar hoe ik ook oefen, het lukt me niet
Terwijl het zoveel mogelijkheden biedt

Ze schrijft over alles, van een heks, een parkiet
Tot een freule die door de bomen het bos niet meer ziet
Over Flodder en Pluk, wie kent ze niet
Verhalen waarvan elke generatie geniet

Wat ik hier rijm voelt toch hypocriet
Ik begeef me op gevaarlijk gebied
Want mijn niveau haalt het hare niet
Ik word nou eenmaal nooit Annie M.G. Schmidt

dinsdag 2 januari 2018

Scheiding

'Ik kwam laatst je ex tegen in de sportschool. Hij ziet er goed uit!'
Hoor ik dat nou goed? Al twintig jaar is zij mijn vriendin. Toen zij ging scheiden was ik er voor haar. Nu ik in scheiding lig heb ik haar nodig. Dit helpt niet.
'Oh?'
Ze moet mijn aversie voelen, want ze wendt zich tot mijn dochter.
'Heeft hij alweer een nieuwe vriendin, Nina?' Waarom betrekt ze Nina hierbij?
'Nee,' hoor ik mijn dochter zeggen.
'We gaan samen lunchen.' Haar lippen vormen een ondeugende glimlach.
'Ik moet gaan.'

Ze trekt onze deur achter zich dicht. Definitief.

zondag 31 december 2017

2017: een succesvol schrijfjaar

Ik kan zeggen dat 2017 op schrijfgebied voor mij een succesvol jaar is geweest. In het eerste halfjaar heb ik drie cursussen afgerond: de cursus Creatief schrijven in februari, de cursus Roman schrijven in juni en de cursus Blogs en columns schrijven in september. Al deze cursussen heb ik met een 9 gemiddeld afgesloten.

In mei deed ik mee aan de verhalenwedstrijd van ‘LetterRijn’ met het thema ‘Verborgen’. In juni zou ik horen of mijn verhaal op de longlist geplaatst zou worden. Ik hoorde niets, dus ik ging ervan uit dat mijn verhaal afgewezen was. Des te groter was de verrassing toen ik in augustus een mailtje ontving waarin stond dat mijn verhaal niet op de shortlist geplaatst was. Bij navraag bleek dat ze mij niet geïnformeerd hadden dat ik wel op de longlist stond.

Na de zomervakantie heb ik mijn blog opgezet. Het blog wordt zeer regelmatig bezocht, gemiddeld werd elke bijdrage 48 keer bekeken. Mijn blog is verdeeld in verschillende categorieën, waardoor ook te achterhalen is welk onderdeel het meest populair is:

Blogs                                     gemiddeld 35 bezoekers per blog
UKV (Ultrakorte verhalen)     gemiddeld 44 lezers per verhaal
Korte verhalen                       gemiddeld 94 lezers per verhaal.

Het verhaal ‘Goedheiligvrouw’ heeft het record aantal lezers: maar liefst 219! 

Een nieuw item is de boekrecensie en binnenkort zal ik ook columns plaatsen op mijn blog. Ik zou het heel erg leuk vinden als je mijn blog wilt volgen. Heb je verbeterpunten of ideeën over mijn blog, laat het dan weten. Het is een interactief blog, contact met mijn lezers in de vorm van reacties en tips zijn van harte welkom.

Op 13 september heb ik meegedaan aan een open podium tijdens het Literair Café in Brummen. Niemand minder dan Jan Terlouw had de taak om uit alle voorgedragen verhalen en gedichten een winnaar te kiezen. Het was een hele grote eer, dat hij koos voor mijn verhaal ‘De IJssel’. Opeens verscheen mijn naam in verschillende (lokale) kranten.

In oktober deed ik mee aan de verhalenwedstrijd van Heel Nederland Schrijft. Alle verhalen zijn samengevoegd in een bundel (‘De Enge verhalenbundel’), waar mijn verhaal dus ook in gepubliceerd is. Dit was mijn eerste publicatie van dit jaar.

Na de zomervakantie zag ik via Facebook een oproep waarin men voor de Stichting ‘Goed doen voor een ander’ schrijvers vroeg een oudere te interviewen en hun verhaal in te dienen voor het boek ‘Wat kan ik van u leren?’. De vijftig beste verhalen zouden in het boek gepubliceerd worden. De opbrengst van het boek gaat volledig naar een koffieschenkproject voor ouderen. Ik heb geen moment getwijfeld en ik heb mijn schoonmoeder geïnterviewd en haar verhaal ingestuurd, vergezeld van een aantal schitterende foto’s, gemaakt door Arend Jan Loozeman. In oktober kreeg ik het geweldige bericht dat mijn verhaal in het boek gepubliceerd zou worden.
In december kwam het boek uit, Dit werd gepresenteerd op de boekpresentatie in Haarlem, waar ik uiteraard bij aanwezig was. Ik mocht twee exemplaren in ontvangst nemen: een voor mezelf als schrijver en een voor mijn schoonmoeder, want zonder haar was het verhaal er niet geweest.

In november was ik van plan om mee te doen aan de NaNoWriMo, maar dat is niet helemaal gelukt zoals ik zou willen. Het eind van het jaar was druk met veel leuke privé-afspraken, waardoor het lastig was om de tijd en de rust te vinden om te schrijven. Toch heb ik nog 6967 woorden geschreven, dus het begin is er.

Vanaf november heb ik me bezig gehouden met het schrijven van Sinterklaasgedichten en een aantal gastblogs voor de Stichting ‘Goed doen voor een ander’.
Naast al deze successen zou ik haast vergeten dat er twee van mijn UKV’tjes namelijk ‘Pot’ (februari 2017) en ‘Weerzien’ (augustus 2017) door Schrijven Magazine zijn uitgekozen voor de 5 leukste UKV’s van de maand.

Iedereen die op wat voor manier heeft bijgedragen aan mijn succes in 2017 ben ik bijzonder dankbaar. Dat zijn uiteraard de mensen die mijn verhalen doorlezen en mij hun positieve feedback geven, waardoor ik mijn schrijfsels blijf ontwikkelen. Ook de mensen die in mij geloven en die mij hierdoor motiveren om door te gaan ben ik zeer erkentelijk. En uiteraard de lezers van mijn blogs en al mijn verhalen, want daar doe ik het uiteindelijk voor.

Na de successen van 2017 is het tijd doelen te stellen voor het nieuwe jaar:
·         Mijn blog uitbreiden met boekrecensies en (gast)columns
·         Zakelijk schrijven erbij oppakken
·         LetterRijn: op de shortlist geplaatst worden (publicatie!)
·         Mijn boek schrijven
·         Het aantal volgers voor mijn blog minimaal verdubbelen

Laat 2018 maar komen!

Ik wens je een hele gezellige en veilige jaarwisseling en maak iets moois van 2018.

zaterdag 30 december 2017

Het Puttertje - Donna Tart

Aan te raden?
JA, zeker als je van kunst houdt, is het aan te raden. Ik vind het een mooi verhaal, knap geschreven, met erg mooi beschreven fragmenten, maar het had wat mij betreft minstens de helft dunner gekund.

Waar gaat het over?
Het Puttertje is genoemd naar het gelijknamige schilderij van Carel Fabritius (1654), dat door het hele boek heen een grote rol speelt.
Theo is pas 13 jaar als hij zijn moeder verliest bij een aanslag in hun woonplaats New York tijdens een bezoek aan een tentoonstelling van Nederlandse schilderijen, waar ze eigenlijk bij toeval zijn. Op het moment van de aanslag is zijn moeder teruggelopen naar een schilderij van Rembrandt en Theo blijft nog in de zaal waar hij zojuist met zijn moeder Het Puttertje van Fabritius heeft bewonderd.
Door de explosie verliest hij zijn bewustzijn en als hij weer bijkomt liggen er allemaal lijken en gewonde mensen onder een dikke laag witte stof. Een man grijpt hem vast, wijst hem op een schilderij en geeft Theo zijn ring. De man vraagt Theo het schilderij mee te nemen en de ring naar Hobart & Blackwell te brengen.
Het schilderij is het Puttertje en het hele boek door blijft Theo verbonden met dit schilderij. Het is zijn houvast, maar evenzoveel ook een blok aan zijn been.
Het verhaal gaat over kunstzwendelarij, maar ook over verdriet en pijn. De kunst speelt een grote rol, met vooral de nadruk op de tijdloosheid van kunstwerken.

Wat vond ik ervan?
Ik heb er precies een jaar over gedaan om het boek helemaal uit te lezen. Het is een dik boek van 925 pagina’s, waardoor het niet geschikt is om overal te lezen. Ik ga dagelijks met de trein naar mijn werk, waar ik graag lees, maar het boek is te dik en te zwaar om mee te nemen. Ook lees je het boek ook niet gemakkelijk in bed, voor het slapen gaan, vanwege het formaat.
Ik had een haat-liefdeverhouding met het boek. Ik was ziek toen ik eraan begon en kon me slecht concentreren. Toch kon ik het niet wegleggen als ik er eenmaal in begonnen was, ik werd helemaal meegesleurd in het verhaal.
Daarna kwam er een periode waarin ik het boek wisselend las. Ik wilde het bijhouden, om niet opnieuw te hoeven beginnen, maar het sprak me niet aan om het te pakken, gezien de dikte van het boek.
De schrijfstijl vind ik traag. De meeste delen uit het leven van Theo worden minutieus beschreven. De mooie manier waarop Donna Tart alles beschrijft is heel knap en vindingrijk, maar door sommige stukken heb ik me echt heen moeten worstelen.
Sommige gevoelens worden zo uitvoerig beschreven, dat ik de weg kwijtraakte en niet meer begreep wat ze bedoelt.
De schrijfster gebruikt in zinnen vaak bijzinnen, die ze tussen haakjes zet. Ik vind dat irritant.
Er zijn stukken waarin een vriend van Boris situaties uitlegt, dat dan weer heel snel gaat, waarin woorden worden overgeslagen, waarschijnlijk om het gebrekkige Amerikaans dat hij spreekt te illustreren, maar ik vind dat niet prettig lezen.
Op het laatst had ik het idee dat Donna Tart haar eigen kijk op de kunst nog even wilde meegeven aan de lezer, dit doet ze door de ogen van Theo, maar wat mij betreft ligt dat er te dik bovenop.


Twijfelaar

‘Maar goed dat ik ga samenwonen, anders kwam het niet goed. Ik vind alles leuk. Vandaag wil ik een strakke inrichting in rustige aardetinten met een wit servies. Morgen wil ik rode muren, een oranje plafond en paarse gordijnen van dik velours voor de ramen. Grote gekleurde banken en tafels met mozaïek. Het huis zou na tien jaar nog niet aangekleed zijn. Ik kan geen knopen doorhakken, weet je. Als ik het een kies krijg ik spijt, omdat dan het andere niet meer kan. Ik word echt gek van mezelf!’

‘En je vriend?’

‘Hij beslist. Ik vind het prima.’