De boze wolf aan het woord

Ik ben de ‘boze’ wolf.

Ik ben helemaal niet ‘boos’, maar dat is wat de verhalenvertellers van mij hebben gemaakt: een slecht wezen dat alles en iedereen opeet.

Ik ben natuurlijk geen heilig boontje. Ik ben irritant, zet je aan het denken en houd ervan je te misleiden. Maar word je daar slechter van? Nee, natuurlijk niet, het houdt je lekker scherp.

Ik denk dat ik wel weet waar het imago vandaan komt, want mijn soortgenoten en ik moeten ook moeten ook gewoon eten om in leven te blijven en ja, dan vallen we wel eens een kudde aan. Dat vinden de boeren en herders niet zo leuk en zo komen de slechte verhalen de wereld in.

Ik vind het niet zo erg. Wat is een sprookje zonder wolf?

Neem de drie biggetjes! Zonder mijn tussenkomst zouden zij alle drie in een apart huisje wonen (een van stro, een van takken en de derde van steen). Nadat ik de huisjes omver had geblazen (wat ik overigens helemaal niet kan, maar dat ter zijde), woonden ze gezellig bij elkaar.

En wat dacht je van Roodkapje? Zij zou gewoon bij haar oma op bezoek gaan, met het touwtje door de brievenbus binnen komen en oma lekkere en gezond eten geven, waardoor oma beter wordt. Te saai voor woorden.

En de jager? Die was werkloos en liep depressief door het bos op zielige hertjes te schieten.

Ook de zeven geitjes zouden gewoon alleen thuis kunnen zijn als moeder een boodschap gaat doen.

Jullie zouden deze sprookjes niet eens kennen. Sterker nog, jullie hadden geen weet van een sprookjeswereld.

Eigenlijk is het dus alleen maar goed dat er af en toe zo’n eigenwijs persoon als ik opduikt, dat geeft het verhaal een lekkere schwung.

Trouwens, onder ons gezegd: Roodkapje was smerig! Ze smaakte naar zeep en maandenlang heb ik met rode draadjes van haar cape tussen mijn tanden gelopen. Het zag er niet uit! Maar de geitjes en de biggetjes…die lustte ik wel rauw.

Autobiografisch levenssprookje

Gisteren heb ik deelgenomen aan de workshop ‘Schrijf je eigen levenssprookje’. Lieke Deelstra van Werkplaats STAP heeft ons als cursisten met boeiende oefeningen uitgedaagd om met de gebeurtenissen uit ons eigen leven als ingrediënt een sprookje te schrijven. Na een warming-up met als doel om elkaar iets beter te leren kennen gingen we aan de slag met ons eigen sprookje.

Wat is jouw avontuur, wat heb je overwonnen, wat heb je verloren en wat was je opdracht? Nadat we hier de antwoorden op hadden gevonden, werden we gevraagd hier metaforen voor te zoeken.

De uitkomst was verrassend. Ik kan er niet teveel over vertellen, omdat ik door deze oefening weer nieuwe ideeën heb voor mijn kinderboek, die ik zeker ga gebruiken.

Verder hebben we nog een 'doorgeefverhaal' geschreven( waarbij je na één zin het papier doorgeeft aan de volgende cursist), we hebben een tekenopdracht gedaan en hebben we een sprookjespersonage aan de tand gevoeld. Voor mij was dit de ‘boze wolf’. Grappig hoe anders je dan over zo'n sprookjesdier gaat denken. Het stukje wat ik hierover geschreven heb, zal ik aankomende week plaatsten op dit blog.

Wil je ook deze of een andere leuke autobiografische workshop bij Lieke volgen, kijk dan op de website van Werkplaats STAP voor informatie of voor de agenda. Echt een aanrader!

Op stoom

De schrijfpauze van eind 2017 is definitief voorbij. Ik zit weer tot over mijn oren in het schrijfwerk.

Ik was op zoek naar een schrijfwedstrijd en zo kwam ik uit bij Ogeltje. Kinderlijk eenvoudig, maar schijn bedriegt. Ik heb al vier gedichtjes geschreven, maar het is allemaal niets. Ik krijg de boodschap niet in rijm in maximaal 5 coupletten. Maar ik blijf het proberen. Voor hetzelfde geld rolt het ideale gedicht vandaag of morgen zomaar opeens uit mijn pen.

In mijn vorige blog schreef ik al over de schrijfwedstrijd van LetterRijn. Ik had een idee, maar het was niet goed genoeg. Ik raakte lichtelijk in paniek, ik wil niet dat het weer een laatste moment klus zou worden. Pas toen ik mijn oorspronkelijke idee liet varen kreeg ik een heel ander idee. Dat ga ik nu uitwerken tot een verhaal. Ik heb er niet eens een collega voor nodig.

Naast al deze leuke activiteiten ga ik me ook op zakelijk schrijven richten. Hiervoor heb ik contact met een wijkteam uit Zutphen. Gisteren heb ik meegeholpen zwerfafval te verwijderen en hier heb ik een verslag en een column over gemaakt en ingeleverd.

En ik wil meer columns gaan schrijven, die ik ook wil plaatsen op een Zutphense Facebookpagina.

Ik ben weer op stoom! 

Storm

Door mijn hoofd raast een storm. Hij giert langs mijn hersencellen en laat alle kwabben rammelen in mijn hoofd. Hij gaat vreselijk tekeer. Elke vezel in mijn lijf is op zijn hoede. Steeds opnieuw verleg ik mijn gespannen lijf, maar het lukt me niet om weg te zakken in het matras. Ontspannen is geen optie.

Ik stap uit bed. Beneden zet ik een kop thee en pak pen en papier. Al schrijvend voel ik de onrust uit mijn hoofd via de inkt uit mijn pen op het papier vloeien. Ik drink mijn thee. De storm is gaan liggen.

Deadline

Gisterenmiddag ontving ik een mail van uitgeverij LetterRijn met het onderwerp en de voorwaarden voor de schrijfwedstrijd van 2018. Twee jaar geleden heb ik meegedaan met hun wedstrijd met als thema ‘Nordic Noir’, waarvoor ik mijn verhaal ‘Geen gevaar’ inleverde, over een boottochtje naar Vlieland tijdens harde wind waarbij er uit de MS Midsland een nooddeur weggeslagen werd. Deze boottocht (ik zat op dat moment op die boot) heeft me geïnspireerd om een verhaal te schrijven gebaseerd op deze overtocht.

Vorig jaar was het thema ‘Verborgen’. Hoever gaan mensen om een geheim te bewaren? Ik heb hiervoor het verhaal ‘Besmet’ geschreven. Een collega van de GGD, afdeling Infectieziekte heb ik gevraagd mij te helpen, omdat ik graag iets wilde doen met een besmettelijke (dodelijke) ziekte. Dit verhaal behaalde de longlist.

Natuurlijk wil ik dit jaar dat mijn verhaal op de shortlist geplaatst wordt. Het thema van dit jaar is 'Deadline'. Daar kan je weer alle kanten mee op. Het brainstormen kan beginnen. De ideeën die het snelst binnenkomen gebruik ik niet, die liggen waarschijnlijk teveel voor de hand. Originaliteit telt ook mee. Opnieuw wil ik een collega van de GGD raadplegen, maar ik hou de afdeling nog even geheim. Dat zou al teveel verraden.

Annie M.G. Schmidt

Wat zou ik graag schrijven als Annie M.G. Schmidt

Zij is mijn grootste favoriet

Maar hoe ik ook oefen, het lukt me niet

Terwijl het zoveel mogelijkheden biedt

Ze schrijft over alles, van een heks, een parkiet

Tot een freule die door de bomen het bos niet meer ziet

Over Flodder en Pluk, wie kent ze niet

Verhalen waarvan elke generatie geniet

Wat ik hier rijm voelt toch hypocriet

Ik begeef me op gevaarlijk gebied

Want mijn niveau haalt het hare niet

Ik word nou eenmaal nooit Annie M.G. Schmidt

Scheiding

'Ik kwam laatst je ex tegen in de sportschool. Hij ziet er goed uit!'

Hoor ik dat nou goed? Al twintig jaar is zij mijn vriendin. Toen zij ging scheiden was ik er voor haar. Nu ik in scheiding lig heb ik haar nodig. Dit helpt niet.

'Oh?'

Ze moet mijn aversie voelen, want ze wendt zich tot mijn dochter.

'Heeft hij alweer een nieuwe vriendin, Nina?' Waarom betrekt ze Nina hierbij?

'Nee,' hoor ik mijn dochter zeggen.

'We gaan samen lunchen.' Haar lippen vormen een ondeugende glimlach.

'Ik moet gaan.'

Ze trekt onze deur achter zich dicht. Definitief.